Goed nieuws in de wereld

Als je het nieuws opzet of de krant leest, overheerst het slechte nieuws. Ik word daar gek van!

Terwijl er de laatste jaren heel wat goeds in de wereld is gebeurd en er dagelijks heel veel mooie dingen gebeuren. Vandaar vandaag een filmpje dat het goede van de afgelopen 30 jaar in de kijker zet.

Maar het blijft me wel intrigeren, al dat slecht nieuws op onze media. Ik deed wat research en nu blijkt dat dit ingebakken zit in onze genen! 

Een goed-nieuws site had een slechte ervaring

Een Russische nieuwssite CityReporter.ru probeerde het onmogelijke: een hele dag enkel goed nieuws en optimistische berichten brengen. Dolle pret was dat, tot ze de bezoekerscijfers zagen, die kelderden naar beneden.

We kunnen er zelfs niets aan doen

Dit experiment bevestigt wat tal van psychologische onderzoeken al hebben uitgevogeld. De mens is slaaf van zijn amygdalae in de hersenen. Die legt verbanden tussen informatie die van onze zintuigen afkomstig is en koppelt die aan emoties. Tweederde van de neuronen van de amygdala is gericht op ‘slecht nieuws’ of ‘gevaar’. Dat was ooit essentieel om te overleven in de natuur.

Vandaag hebben we dat mechanisme niet meer nodig. Maar nog steeds duwt de amygdala ons naar negatieve berichten. En voelen we meer emotie bij slecht nieuws dan bij goed nieuws.

Dus gaan we van nature op zoek naar negatieve berichten en nieuwsorganisaties en journalisten helpen ons hierbij heel graag.

Gelukkig is er een positieve evolutie aan het ontstaan!

Een analyse van het ‘share’-gedrag op de website van The New York Times leidde tot de conclusie dat vooral grappige en opwindende (bijvoorbeeld: een grote wetenschappelijke doorbraak) stukken het meest gedeeld worden. Veel meer dan de dagelijkse droevenis op diezelfde site.

De verklaring is dat we ons tegenover onze vrienden, collega’s en familie liever niet profileren als een nurk of brompot. Dat dwingt nieuwsorganisaties dan weer om het evenwicht - ‘de mix’ in het jargon - in hun berichtgeving wat te herzien. Joepie!